"Dingonun ahırı" deyimi, Türkçe'de düzensizliğin, başıboşluğun, kimin girip çıktığının belli olmadığı, kontrolsüz bir ortamı ifade etmek için kullanılır. Bu deyimin kökeni, Osmanlı dönemine kadar uzanan bir hikayeye dayanır. İşte genel olarak anlatılan hikaye:
Dingo, 19. yüzyılda İstanbul'da yaşayan ve Galata ile Beyoğlu arasında faaliyet gösteren bir ahır sahibidir. O dönemde, faytonlar önemli bir ulaşım aracıydı ve bu faytonları çeken atlar belli yerlerde dinlendirilir ya da değiştirilirdi. Dingo'nun ahırı, faytoncuların sıkça uğradığı, atlarını dinlendirdiği veya değiştirdiği yerlerden biriydi.
Ahır sürekli olarak insanların ve atların girip çıktığı, karmaşık ve düzensiz bir yer haline gelmişti. Kimse tam olarak kimin girip çıktığını ya da neyin ne olduğunu takip edemezdi. Bu durum, zamanla "Dingonun ahırı" ifadesinin, düzensiz ve başıboş bir yeri tanımlamak için kullanılmasına yol açtı.
Deyim, bugün hâlâ bu anlamda kullanılmakta ve Türkçe'nin zengin deyim hazinesinde yerini korumaktadır.